Systeemlab ‘vadersdochters’

In de praktijk. Ontwikkelhouse sessies [7]: Systeemlab Vadersdochters

Vorige week was ik op het mooie Texel mede-onderzoeker bij een systeemlab over ‘vadersdochters’.

Heerlijk om, onder leiding van Barbara Hoogenboom en Bibi Schreuder van het Bert Hellinger Instituut, met 20 vrouwen en 5 mannen (!), vanuit de basishouding ‘er is niet één waarheid’ en vanuit hoofd, hart en buik, waarnemend te onderzoeken.

Zoals ook 'moederszonen' zijn ook vadersdochters 'slechts' een duiding van een patroon waar je last van kan hebben. Niet te verwarren met een label, een hokje of diagnose, maar als opening om je van een onbewust patroon bewust te maken. En zo ook, naast je belemmerende patronen, je talenten te leren kennen en waar ze uit voort komen.

In het systeemlab onderzochten we niet alleen hoe je als individu last en profijt kan hebben van het patroon 'vadersdochter', maar ook hoe de huidige maatschappij, het grotere systeem waar we onderdeel van zijn, last en profijt kan hebben van dit patroon.

Enkele typeringen en kwalificaties die deze dag langs komen:

• Held maken van vader en dat pas realiseren als iemand op hem kritiek heeft

• Controle willen, maar de leiding bij de ander laten. Impliciet de macht in handen hebben.

• Op de tweede plek van nature goed gedijen, naast autoriteit kunnen staan

• Moet gevraagd worden

• In de denkmanier van vader terecht komen, denken als man

• Maatjes met de baas is makkelijk, niet onder de indruk van hiërarchie

• Goed gedijen in mannenwereld

• Bezig zijn met "gaat het wel goed met pappa?" (ongeacht je leeftijd)

• Permissie nodig hebben om zich vrij te voelen

• Afwezige moeder, op haar plek terecht komen

• Oogappel van vader

• Onbewust bijdragen aan de dominante patriarchale cultuur waarin we leven

Dat dit rijtje niet compleet is en we daar ook niet naar streefden is vooral mooi omdat de typeringen enkel waarde hebben en krijgen als je ze voor jezelf ontdekt.

In dit geval door het doen van opstellingen. Opstellingen maken het mogelijk om van buitenaf naar patronen te kijken in plaats van gevangen te zitten in patronen. Soms leidt het tot directe inzichten en zijn er direct emoties, waarna het weer stroomt. Vaak ook is er eerst verwarring en vallen pas na een paar dagen zaken op hun plek.

Beide gebeurde met mij ook weer op Texel.

Het beeld dat na een paar dagen bij mij opborrelt (geen samenvatting dus van de dag, maar mijn persoonlijke beeld) gaat over het overgeven aan, vertrouwen op natuurlijke krachten. Als tegenhanger van wat wij als mens bedenken met elkaar en vandaar uit denken te doen te hebben.

Het gaat dan over het erkennen dat we verdeelde wezens zijn. En het erkennen en nemen van polariteit. Dit niet willen oplossen (vechten/activisme) maar je er bewust van maken. Moeilijk zat.

In dit geval de vrouwelijke en mannelijke energie in ons zelf en het  patriarchale en matriarchale in onze cultuur. Het vrouwelijke in de man, het mannelijke deel in de vrouw.

Als individu: jezelf bewust maken en erkennen van de onbewust vrouwelijke energie in de man en de mannelijke energie in de vrouw. Als vadersdochter jezelf bewust maken van de mannelijke energie in jezelf en waar dit zijn oorsprong heeft (afwezige moeder, ingezogen op plek van moeder, etc.).

Om jezelf vervolgens bewust te maken van wat daar de natuurlijke talenten en krachten van zijn en wat daar je mogelijke beperkende patronen bij zijn. En door ze te nemen bij je natuurlijke kracht komen.

Jezelf bewust maken van hoe je je zelf dan verhoudt tot zaken als macht en het pa- en matriarchale. En je misschien dan pas afvragen of je überhaupt een opdracht hebt, met die talenten en schaduwkanten? En of je dan iets te doen hebt of te laten?

Als maatschappij: bewust worden en erkennen van het natuurlijke spel tussen vrouwelijke en mannelijke energie door de eeuwen heen. Erop vertrouwen dat dit z’n weg wel vindt (zeg ik ook tegen mezelf in zo'n politieke week als dit waar ik met weerzin naar kijk). En er altijd is en zal zijn. Misschien wel juist zonder actief handelen, daadkracht, van ons als mens? En ook de worsteling hiermee als mens zien als een gegeven.

Hoeveel krachtiger is het om niet te vechten tegen het dominante patriarchale, maar dit, net als het matriarchale, te erkennen als een uitvloeisel van vrouwelijke en mannelijke energie die misschien weer eens uit balans is? Om vervolgens krachtig en vanuit heelheid (je eigen balans tussen vrouwelijke en mannelijke energie in jezelf kennen en nemen) je ding te doen, of juist te laten?

Dit alles geschreven door een moederszoon. ;-)

Wil je je ook kijken naar je patronen, hoe ze je hinderen en/of helpen? In plaats van er in gevangen te blijven?

Wat is jouw balans tussen vrouwelijke en mannelijke energie? En hoe maak je er voor jezelf gebruik van?

Je bent welkom op een prachtige plek voor:

- Persoonlijke coaching

- Executive coaching

- Team coaching

- Opstellingen

- Reflact©-meting

- Intervisie

- Wezenlijke wandeling